Update :  December 5, 2022

This temple was once called Wat Dongta Khonthong. It's a small temple, located on the border between two provinces (Phitsanulok and Phichit). There are only two ordination halls and monks' residence in the temple.

Most people gather there every year to make merit when Thod Kathin ceremony is held - that day they offer robes, Buddhist money trees, and others to monks.

Luang Pho Yee was the founder and abbot of the temple. After he passed away, his body is kept in a teakwood coffin in his son's house, just 1 km away from the temple.

A short message from the writer

After I read the miracle story of LP Yee, I wondered whether his miracles were real, so I spent a lot of time collecting information from many sources. 

And now, I believe it's true because the story involves many famous people in Thailand, whose names were mentioned in the book, published by the Thavorn Jittathawaro Foundation.

More importantly, the story was verified by LP Thavorn Jittathawaro (Phrathep Vimonyarn) before the book was published on June 28, 2002.

LP Thaworn, who held Phra Racha Kana rank (Dhammayut Nikaya sect), was the assistant abbot of Wat Pathum Wanaram in Bangkok and deputy primate region 9. 

Moreover, he was the founder of Wat Pa Sri Thavorn Nimit and Thai temples in the USA such as Wat Buddha Thai Thavorn Vanaram in New York, Wat Pa Sri Thavorn in Texas.

Monk Biography

LP Yee Panyapharo was well-known for his miracles in his time. Even today, his story is still widely mentioned on social media channels.

His father was the son of Sukhothai governor, and his mother was Mon who was descended from an old noble family. He was born at Baan Bang Khan Mak, Lopburi province.

When he was young, he studied Thai. Although a long time had passed, he still couldn't finish reading the book. That made his teacher punish him every day, until one day he asked his teacher with tears in his eyes "How long will you punish me?" His teacher replied, "I will do until I die, if you're still unable to read the book"

LP Yee added that he wasn't dead yet, but his teacher would die before him. But alas! his teacher fainted and died the next day.

At the age of 8, LP Yee met an old Mon monk (a monk on pilgrimage) who set a long-handled umbrella near his village. When the old monk saw him, the old monk liked him and also wanted him to be his disciple. Hence, the old monk asked LP Yee's parents for permission. And his parents let his son follow the old monk.

Shortly after that, the old monk and LP Yee started their journey. The day they left the village, they walked until it was far enough from the village, that no one could see them.

The old monk put his hand into his bag and took a pedestal tray out, while he used the other hand to take something out of the pedestal tray and put it in his mouth.

All of a sudden, the old monk turned into a young monk. He told LP Yee to hold the hem of his robe tightly and not to let it go until he told him. At that time, LP Yee felt like his feet were floating on the grass. And the nearby trees appeared to move fast. 

They journeyed through the rainforest and crossed many mountains until they reached an old temple, called Wat Amphawan Raman. The temple was the residence of the old monk, located in the deep forest. 

Become the top disciple

LP Yee arrived at the temple, when he was only 8 years old. He called the old monk "Luang Por Yai" (or Phra Kru Lok Udon). His daily duties were to calm his mind and to recite mantras. As for food, LP Yai would receive alms from the deities.

Being in such a quiet temple helped him progress faster in meditation. Later, when he was around 15 years old, LP Yai wanted to test his disciples' faith, so he threw a razor blade down in front of them and asked, "Could you cut your nose with this razor blade for me?"

They all were shocked. No one dared to touch the razor blade, except for LP Yee. LP Yee paid homage by prostrating at LP Yai's feet, before cutting the tip of his nose. His blood ran down his cheek, chin, chest and reached his legs.

LP Yai covered the wound with his hand and stopped bleeding immediately. And he said in a loud voice, "Bear in mind that the boy with a scar on his face will have supernatural power, and be able to take care of himself together with others in the future."

Learn secret mantras from LP Yai

After his faith was tested, LP Yai began to teach magical secret mantras to him. Later, when he was 21 years old, he was ordained at Wat Amphawan Raman and followed LP Yai to receive alms from deities. 

But shortly after that, LP Yai told him to go on a pilgrimage in order to accumulate merit. Therefore, he travelled through the forests and walked across Burma (Shan state), Cambodia (the bank of the Mekong River), and Vietnam. 

After 28 years in the forests, he decided to go back to the temple. When LP Yai saw his disciple again, LP Yai was satisfied with his practice. Everything would have gone well, except for one thing. 

LP Yai told him to leave the monkhood and be ordained again after cleaning bad karma, because he had karma from his past lives, so he would have to pay them back that he owed them.

Leave the monkhood

When he was around 50 years old, he disrobed. His full name is Yee Sinampol, but most people called him "Uncle Yee". He got married like normal people, and started a family. He made a living by what he had learned from LP Yai. 

He could turn something into something by casting a spell. Furthermore, he was able to cure the patient that made him famous. Therefore, he was called Mor In or Lung In Mor Thewada, that the word "mor thewada" means miracle doctor.

Later, in 1948, LP Yee who was 96 years old, met a man who was a civil servant (Mr.Sorapol Talaphat). Sorapol, working in Department of Lands, just moved to Utaradit province. 

One evening, Sorapol walked to market to find food, and happened to walk past a restaurant where he saw a monk with a bright aura surrounding him. 

Sorapol wondered why that monk drank alcohol, so he walked into the restaurant to look closer at the monk, but apparently he was just an old man!.

A few minutes later, Sorapol saw a woman hold a crying baby. She walked towards the old man and asked him to cure her baby who had a red abscess on his thigh. 

The old man sprayed alcohol from his mouth on the baby's thigh 3 times, and then gently rubbed the abscess. And the abscess miraculously shrank after a moment.

After Sorapol saw this, it really interested him. So he walked towards the old man and greeted him. And they ended up drinking and talking together. Sorapol had the ability to predict the future, who predicted that LP Yee would become a great monk in the future.

Since that day, Sorapol together with his wife (Mrs.Pradap) had visited LP Yee, but then LP Yee disappeared for a few months.

When LP Yee saw them again, he told them that he just bought some land in Phitsanulok and Phichit. And he wanted to transfer it to his family members, and donated 14.3 acres of land to build a temple. Hence, he asked Sorapol for help.

In 1950, LP Yee saved Pradap's life by making herbal medicines for her, when she gave birth to her fifth child, because her baby didn't turn its head down.

Return to monastic life 

LP Yee was ordained as a monk at the age of 104 at Wat Samruean in Phitsanulok in 1956, after he spent around 50 years cleaning bad karma. 

In 1957, he began to build a temple by building monks' residence in Phichit and the ordination hall in Phitsanulok. But unfortunately, some of his disciples who collected money used it for their own benefit, that caused him not to complete the temple during the first five years.

In 1962, a friend of Sorapol's told Sorapol that he just met a monk (LP Yee), who had supernatural abilities, so his friend took Sorapol and his wife (Pradap) to see that monk. 

Sorapol saw LP Yee again, after more than 10 years of not seeing each other, because Sorapol resigned from the civil service and returned to Bangkok to take over the family school business (Talaphat School).

Sorapol recognized LP Yee immediately because of a deep scar on his nose. After that, Sorapol invited LP Yee to stay with him in a teacher's house (Talaphat School), and also helped LP Yee raise money for building the temple.

The construction of the temple began again in 1962, but the ordination hall was built in 1964 that was designed as LP Yee saw in a vision. The ordination hall was completed in a short period of time, although at that time the area was covered with heavy forests and, moreover, there was no electricity, no running water. 

LP Yee would give amulets to donors, who gave money for temple construction. His amulet was made with flour mixed with different types of water such as tea, holy water, plain water, jasmine water, young coconut water, or even soft drink. 

LP Yee would pour water on a donor's palm, and when the water reached his palm, it suddenly transformed into an amulet! such as Somdej Wat Rakhang, Somdet Nang Phraya, Phra Rod, Phra Phong Supan, etc. It was unbelievable that the amulet was beautiful and its design was clearly seen.

Prove his innocence

When LP Yee returned to monastic life, some groups tried to drestroy him. And the sad fact was most people judged LP Yee, based only on what they saw on the outside without knowing him well. 

He was accused of being a cheater. When he heard about this, he told his disciples, "If we can't stop a fire from smoking, the sun and the moon from shining, we can't stop a rumor", so he decided to prove his innocence.

When the day came, LP Yee had someone chain his leg to a pole so that he couldn't get out of bed. He then worshipped the Buddha statues and chanted a mantra in order to invite deities.

After chanting, he said in a loud voice, "As long as my precepts are kept pure, please change milled rice into something else after the ritual." "But if not, please stay the same."

His disciples started to put milled rice in a clay container, and then put the container inside the kiln. During the ritual, LP Yee chanted all the time. After around 2 hours, the container was taken out of the kiln, and the milled rice was put in the stone mortar that was full of water. 

A few minutes later, the milled rice was turned into gold rice!, that LP Yee gave it to those who participated in the ritual. The ritual was performed in front of a large number of people, that made everyone accept him.

And a weekly newspaper (August 15, 1965) reported that Colonel Pin Muthukan (Director-General of Religious Affairs Department & President of the Supreme Court) and Dr.Sanya Thammasak (President of The Buddhist Association of Thailand) believed in LP Yee's miracle, because they both went to Talaphat School to prove this matter on June 29, 1965.

When they reached there, they saw an old monk sit on a low bed near a set of altar tables. Inside the room, it was crowded with people. The old monk lay on his bed, that seemed like he was tired from receiving guests all day.

But a few minutes later, he sat up immediately and pointed at the glass of water. He told Col.Pin, "Do you want to prove what I could do?, then you took the glass of water and stirred it." 

Col.Pin picked up the glass, that contained a small amount of water with flour, and stirred it with a lotus stalk, but found nothing in it. While Col.Pin was passing the glass to the old monk, Col.Pin was told to pour water into the monk's palm. 

And the monk used the other palm to press together, and then chanted. Just a minute, the monk handed something over to Col.Pin.

And what Col.Pin saw was an amulet (Phra Somdej) together with gold leaf attached to the amulet. Importantly, the amulet was still wet. Col.Pin then looked at the monk's palms, but LP Yee had nothing in his palms.

After that event, they both respected LP Yee very much and promised to see him again at Wat Dongta Khonthong. Later, in 1965, Col.Pin, Dr.Sanya, and Dr.Prakob Hutasingh (Chief Justice of The Court of Appeal) went to Wat Dongta Khonthong to pay homage to LP Yee.

During their stay at the temple, they attened a holy ceremony, that was performed by LP Yee. LP Yee stretched a coin and burned it. After being burned, the coin was turned into gold! LP Yee cut it into pieces to make Takrud (holy object) and gave Takrud to them.

The next morning, LP Yee received alms from deities, that is called Bintabat Khaotip. LP Yee asked Col.Pin to wipe his alms bowl, before LP Yee held it and walked outside his residence. LP Yee stood still, and turned his face to each direction while opening the lid. 

After receving alms, LP Yee asked Col.Pin to hold his alms bowl. While Col.Pin was holding it, he wondered why it was heavier and when opened the lid, he found fragrant steamed rice and 2 gold beads - after Col.Pin returned to Bangkok, he had the goldsmith of Baanmo test all the gold and found that it was pure gold!

Next, LP Yee told Col.Pin's followers to buy 700 white cloths in market, and told Dr.Prakob to do a ceremony instead of him.

LP Yee gave 7 talisman cloths to Dr.Prakob to place on white cloths, that were sorted by date (for the 7 days of the week), and told Dr.Prakob to slapped on a pile of white cloths 7 times. Suddenly, all of the white cloths completely changed to talisman cloths!

Being falsely accused

After his miracles were reported in newspapers and other channels, most people all over Thailand flocked to the temple to ask LP Yee to perform miracles, but he refused, so they returned home feeling disappointed and upset. 

And that turned his life completely upside down. He was accused of cheating people, and pressured to resign from the monkhood.

However, his disciples who had strong faith in him like Sorapol and Pradap had never left him alone even in difficult times and fought for justice for him.

During that time, other disciples who were famous and also had much money didn't want to be attacked on social media, so they refused to help LP Yee.

However, with the help of the Supreme Patriarch of Thailand (Chuan Utthayi) and his close disciples, LP Yee was freed of those accusations. 

Chao Khun Phra Ratchamuni (Hom Sophano) and Chao Khun Ariyamethi, who were the disciples of the Supreme Patriarch, were sent to Wat Dongta Khonthong to find out the truth. 

They both stayed at the temple for 7 days, but after a week they became disciples of LP Yee and went back to Bangkok to inform the Supreme Patriarch. 

Hom Sophano said that if meditation knowledge was divided into levels, he found himself having knowledge at the kindergarten level, while LP Yee had collage level knowledge. 

Not long after the truth came out, something unfortunate happened. Two close disciples (Sorapol and Pradap) died. 

Later, in 1972, LP Yee passed away at the age of 120 years old. But before his death, LP Yee told another disciple not to leave the temple, because there would be a young monk to make the temple prosperous in the future.

In early 1988, LP Thavorn Jittathawaro was appointed as the abbot of the temple, who came to develop the temple as LP Yee said. 

วัดอภัยสุพรรณภูมิ

วัดนี้มีอีกชื่อนึงคือ วัดดงตาก้อนทอง เป็นวัดเล็กๆ ตั้งอยู่ระหว่าง 2 จังหวัดคือพิษณุโลกและพิจิตร ส่วนสิ่งปลูกสร้างในวัด มีแค่พระอุโบสถ 2 หลัง โดยอุโบสถหลังเก่าตั้งอยู่บนชั้น 2 ของศาลา ส่วนอุโบสถหลังใหม่ ภายในประดิษฐานพระพุทธรูป และรูปหล่อหลวงพ่อยี 

สำหรับคนที่ศรัทธาในหลวงพ่อยี อยากไปกราบร่างท่าน ก็ให้ขับรถไปที่บ้านลูกชายของหลวงพ่อยี (บ้านหลังสีฟ้ายกพื้นสูง) ซึ่งอยู่ห่างจากวัดไม่เกิน 1 กม. 

เมื่อออกจากวัด ให้เลี้ยวซ้าย ขับไปนิดนึงจะเห็นสะพานปูนเล็กๆ และมีซอยติดกัน ให้ขับเลยสะพานปูน แล้วเลี้ยวซ้ายเข้าซอย โดยร่างของท่านอยู่ในโลงไม้บนชั้นสอง เมื่อไปถึงห้ามลงจากรถเด็ดขาด เพราะหมาดุมาก ให้รอคนในบ้านออกมาก่อน เขาจะได้จับหมาให้นะคะ

ความในใจของผู้เขียน

ครั้งแรกที่ได้อ่านหนังสือประวัติของหลวงพ่อยี เราก็ยังสงสัยอยู่ว่าอภินิหารของท่านเป็นเรื่องจริงไหม? จึงได้หาข้อมูลเพิ่มเติม จนเชื่อมั่นว่าข้อมูลทั้งหมดเป็นเรื่องจริง

ที่คิดเช่นนี้เพราะ เรื่องของท่านเกี่ยวข้องกับบุคคลที่มีชื่อเสียงหลายคน ไม่ว่าจะเป็นสมเด็จพระสังฆราช (จวน อุฏฐายี มหาเถระ) วัดมกุฏกษัตริยราม, เจ้าคุณโฮม โสภโณ (ลูกศิษย์หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต), เจ้าคุณอริยเมธี ฯลฯ

และถ้าเรื่องนี้ไม่เป็นความจริง ใครจะกล้านำชื่อบุคคลสำคัญๆ มาอ้าง และลูกศิษย์ของท่านคงจะมาร้องเรียนเป็นแน่

นอกจากนี้ เรื่องของท่านได้ผ่านการตรวจสอบโดยพระเทพวิมลญาณ หรือ หลวงพ่อถาวร จิตฺตถาวโร ซึ่งท่านเป็นพระราชาคณะฝ่ายธรรมยุติกนิกาย ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดปทุมวนารามราชวรวิหาร และรองเจ้าคณะภาค 9

ซึ่งปัจจุบันหลวงพ่อถาวรมรณภาพแล้ว ร่างของท่านอยู่ที่ วัดป่าศรีถาวรนิมิต จ.นครนายก หลวงพ่อถาวร ยังได้เปิดเผยในภายหลังว่า หลวงพ่อยีเป็นลูกบุญธรรมของหลวงปู่เทพโลกอุดร

ขอขอบคุณ มูลนิธิ ถาวรจิตตฺถาวโร ที่อนุญาติให้เรานำเรื่องของหลวงพ่อยีมาลงในเพจได้, และคุณกอบกาญจน์ ตะละภัฏ ซึ่งเป็นบุตรของคุณประดับ และคุณสรพล ที่อนุญาติให้นำรูปของท่านทั้งสองมาลงในเพจได้

ประวัติหลวงพ่อยี

หลวงพ่อยี ปัญญภาโร เกจิดังในประเทศไทย หลายคนอาจไม่ทราบว่า บิดาของหลวงพ่อ คือ บุตรชายของเจ้าเมืองสุโขทัย ส่วนมารดาเป็นชาวรามัญ ซึ่งสืบเชื้อสายขุนนางเก่าแก่ หลวงพ่อยีเกิดที่ ต.บางขันหมาก จ.ลพบุรี

ในวัยเด็ก เด็กชายยีได้เรียนหนังสือไทย แม้ว่าเวลาจะผ่านมานานมาก แต่เด็กชายยีก็ยังอ่านหนังสือไม่จบและจำไม่ได้ ทำให้ถูกครูลงโทษโดยการเขกหัวทุกวัน 

จนวันนึงเด็กชายยีก็พูดทั้งน้ำตาว่า "ครูจ๋าจะตีข้าไปถึงไหน หัวข้าปวดระบมไปหมดแล้ว" ครูตอบว่า "ข้าจะเขกเอ็งจนตาย ถ้าเอ็งยังอ่านหนังสือไม่ออก" เด็กชายยีจึงพูดต่อว่า "ข้าน่ะยังไม่ตายหรอกครูเอ๋ย ครูนั่นแหละจะตายก่อนข้า" แต่อนิจจา วันต่อมาครูคนนั้นก็ได้เป็นลมและเสียชีวิต

ต่อมาเมื่อเด็กชายยี อายุ 8 ขวบ ได้พบกับพระภิกษุชราชาวรามัญ ซึ่งได้ธุดงค์มาปักกลดอยู่ข้างหมู่บ้าน เมื่อพระภิกษุได้เห็นเด็กชายยี จึงได้ชวนไปเป็นลูกศิษย์ ซึ่งพ่อแม่ของเด็กชายยีก็ได้อนุญาติ 

เมื่อถึงวันจะออกเดินทาง เด็กชายยีก็ได้ร่ำลาญาติพี่น้อง เมื่อเดินมาจนพ้นเขตหมู่บ้านบางขันหมาก พระภิกษุก็ล้วงมือไปในถุงย่ามสีดำ หยิบเอาพานทองคำขนาดเล็ก แล้วมืออีกข้างนึงก็ล้วงไปหยิบวัตถุที่อยู่ในพานแล้วใส่ปากอมไว้ ทันใดนั้นร่างกายของพระภิกษุชราก็กลายเป็นพระภิกษุหนุ่ม ตอนนั้นพระภิกษุได้บอกให้เด็กชายยีเอามือจับปลายจีวรของท่านให้แน่น ห้ามปล่อยมือเด็ดขาดจนกว่าจะบอก

ขณะนั้นเด็กชายยีรู้สึกเหมือนว่า เท้าลอยอยู่บนยอดหญ้า มองดูต้นไม้ข้างทางติดกันเป็นพืด การเดินทางครั้งนี้ผ่านป่าดงดิบ เขาสามยอด เขาถ้ำประทุน เขาหลวง และเขาตะนาวศรี จนไปถึง วัดอัมพะวันรามัญ ซึ่งเป็นวัดเก่าทรุดโทรมมาก ตั้งอยู่ในป่าลึก ไม่มีบ้านคนแม้แต่หลังเดียว

ได้เป็นศิษย์เอกพระครูโลกอุดร

เมื่อเดินทางถึงวัดอัมพะวันรามัญ ท่านให้เด็กชายยีเรียกชื่อท่านว่า "หลวงพ่อใหญ่" (พระครูโลกอุดร) ขณะนั้นเด็กชายยีอายุแค่ 8 ขวบ มีหน้าที่แค่ทำใจให้สงบและท่องภาวนาคาถาอาคม ส่วนเรื่องอาหาร หลวงพ่อใหญ่จะไปรับบิณฑบาตจากรุกขเทวดา นางไม้ เทพคนธรรพ์ในป่ามาให้ 

ซึ่งอาหารส่วนใหญ่เป็นข้าวทิพย์และผลไม้ แต่บางวันก็มีอาหารแบบที่มนุษย์ธรรมดาเขากินกัน การอยู่ในวัดที่เงียบสงัดเช่นนี้ ทำให้การบำเพ็ญธรรมของเด็กชายยีก้าวหน้าไวมาก จนกระทั่งอายุย่าง 15-16 ปี

วันนึงหลวงพ่อใหญ่ได้เรียกประชุมลูกศิษย์ ซึ่งมีประมาณ 6-7 คน ตอนนั้นท่านได้หยิบมีดโกนออกมา 1 เล่ม และโยนลงมาตรงหน้าลูกศิษย์ พร้อมทั้งพูดว่า "พวกเจ้าทุกคนจงเอามีดโกนเล่มนี้ เฉือนจมูกของเจ้ามาให้ข้าได้ไหม" 

ศิษย์ทุกคนต่างตกใจ หน้าซีด ไม่มีใครกล้าจับมีดโกน ยกเว้นเด็กชายยีคนเดียว เขาคลานไปหยิบมีดโกน และลงกราบหลวงพ่อใหญ่ที่เท้า นั่งคุกเข่าลงตรงหน้าพร้อมทั้งเอามีดตัดเนื้อที่ปลายจมูกเล็กน้อย เลือดพุ่งลงอาบแก้ม คาง ทรวงอกจนถึงขา

หลวงพ่อใหญ่ได้เห็นการกระทำอันเด็ดเดี่ยวเช่นนี้ ท่านจึงได้เอามือปิดปากแผลพร้อมทั้งทำให้เลือดหยุดทันที และกล่าวแก่ศิษย์ทุกคนว่า "ขอให้พวกมึงทุกคน จงจำแผลเป็นที่หน้าของไอ้หน้าบากคนนี้ไว้ว่า ไอ้หน้าบากคนนี้ต่อไปมันจะเป็นผู้ที่มีอิทธิฤทธิ์อันเข้มแข็ง สามารถจะเลี้ยงตัวเองและผู้อื่น ตลอดจนสมณะชีพราหมณ์ให้ร่มเย็นเป็นสุขได้"

เรียนวิชากับพระครูโลกอุดร

นับแต่วันนั้น หลวงพ่อใหญ่ก็เริ่มถ่ายทอดวิชาให้แก่เด็กชายยี โดยเริ่มจาก วิชาที่ใช้หาเลี้ยงชีพตน แต่ต้องตั้งสัจจะว่า "หากนำมาใช้จ่ายเลี้ยงชีพและทำบุญหมดแล้ว จึงจะทำใหม่ได้ และทำได้ครั้งละ 1 ตำลึง (คือ 4 บาท) เท่านั้น" ซึ่งวิชานี้จะใช้ ลอบ ไซ หรืออีจู้ดัก ก็จะมีเงินติดอยู่ในนั้น จำนวน 4 บาท ทุกครั้ง แต่ถ้าดักได้มากกว่า ก็ให้หยิบออกมาแค่ 4 บาท

ส่วนวิชาที่สอง คือ การนำใบไม้ ที่มีชื่อว่า ใบตองตึง หรือ ใบตองพลอง หรือ ใบพลอง นำมาเสกด้วยมนต์ ให้กลายเป็นปลาใส่เกลือ (ปลาแห้ง) และนำเอาท่อนไม้ มาเสกให้เป็นหมู เพื่อขายให้พ่อค้าชาวจีน จากนั้นก็สอนวิชาอื่นๆ ตามลำดับของฌาน

เมื่อเด็กชายยี อายุ 21 ปี หลวงพ่อใหญ่จึงให้อุปสมบท ณ วัดอัมพะวันรามัญ และพาออกบิณฑบาตข้าวทิพย์จากเทพยดา จากนั้นหลวงพ่อใหญ่จึงให้หลวงพ่อยีออกธุดงค์เพื่อเพิ่มบารมีของตน 

ซึ่งท่านได้เดินทางเข้าสู่ป่าใหญ่ และบิณฑบาตรจากรุกขเทวดา ท่านได้ธุดงค์ไปยังพม่า แคว้นฉานประเทศลาว ฝั่งแม่น้ำโขงประเทศเขมร และประเทศเวียดนาม ท่านอยู่ในป่าเช่นนี้เป็นเวลาถึง 28 พรรษา จึงได้กลับไปหาหลวงพ่อใหญ่ ที่วัดอัมพะวันรามัญ

หลวงพ่อใหญ่บอกว่า หลวงพ่อยียังมีกรรม ตราบใดที่ยังไม่สำเร็จถึงขั้นอริยบุคคล ก็ยังต้องใช้กรรมต่อไป ดังนั้นจึงให้หลวงพ่อยี ซึ่งขณะนั้นมีอายุประมาณ 50 ปี (ตรงกับ ร.5-6) สึกไปเป็นฆราวาสครองเรือน เพื่อใช้กรรมเก่า เมื่อหมดกรรมจึงกลับมาอุปสมบทใหม่

ลาสึกใช้กรรมเก่า

เมื่อท่านลาสึกแล้ว ท่านชื่อ ลุงยี สินอำพล ท่านมีครอบครัวเหมือนปุถุชนทั่วไป และครองชีพด้วยการใช้คาถาที่เคยเรียนมาจากหลวงพ่อใหญ่ มีทั้งดักลอบ ไซ และเสกใบไม้เป็นปลาเค็ม แต่บางครั้งก็สานชะลอมแล้วใส่น้ำเล่นกลให้คนดู ต่อมาก็รักษาโรคให้คน จนมีชื่อเสียงในเขตภาคกลางถึงภาคเหนือ ต่อมาชาวบ้านในจังหวัดต่างๆ เรียกลุงยีว่า หมออินทร์ ลุงอินทร์เทวดา ลุงทองดี

ในบางครั้งลุงยี ก็ทำให้คนอื่นคิดว่าเป็นคนสติไม่ดี เช่น เอาข้าวสุกใส่ในกะลา ส่วนปลาย่างเอาวางไว้บนพื้นดิน คนที่เดินผ่านไปมาก็พูดว่าลุงยีบ้า แต่ลุงยีบอกว่าข้าไม่บ้า จากนั้นลุงยีก็นำปลาที่เหลือแต่หัวกับก้างโยนลงในน้ำ แล้วพูดว่า "เอ้าปลาจงว่ายไป" แล้วปลาก็ว่ายน้ำได้อย่างน่าเหลือเชื่อ

ต่อมาในปี พ.ศ.2491 ลุงยีได้พบกับคู่บารมี นั่นคือ คุณสรพล ตะละภัฎ โดยคุณสรพลได้ย้ายมารับตำแหน่งเป็นผู้ช่วยที่ดิน จ.อุตรดิตถ์ เย็นวันนึงเขาได้เดินไปในตลาดเพื่อหาข้าวกิน เผอิญมองเข้าไปในร้าน เขาเห็นพระภิกษุรูปนึงมีรัศมีสว่างอยู่รอบกายนั่งดื่มเหล้าอยู่ ด้วยความสงสัยว่าทำไมพระมานั่งดื่มเหล้า จึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆ แต่กลับพบว่าเป็นชายชราหลังโก่งนั่งดื่มเหล้า 

ตอนนั้นมีผู้หญิงคนนึงอุ้มลูกที่กำลังร้องไห้มาให้ลุงยีรักษา เพราะเด็กเป็นฝีบวมแดงมากที่ต้นขา ลุงจึงเป่าเหล้าลงที่ขาของเด็ก 3 ครั้ง แล้วเอามือลูบที่ฝี สักครู่เดียวฝีที่บวมก็ยุบลงทันทีเป็นที่อัศจรรย์ 

คุณสรพลจึงได้เข้าไปทักทายลุงยีและกินเหล้ากัน คุยกันอย่างถูกคอ ทำให้ทราบว่าลุงยีรักษาโรคได้และยังเป็นอาจารย์สักอยู่ยงคงกระพัน ซึ่งขณะนั้นลุงยีมีอายุประมาณ 96 ปีแล้ว

คุณสรพลมีความสามารถในการดูดวง ได้ทำนายว่าต่อไปลุงยีจะได้บวชเป็นพระและมีชื่อเสียงโด่งดังมาก นับแต่วันนั้นคุณสรพล และคุณประดับ ตะละภัฏ ก็ไปมาหาสู่กับลุงยีตลอด แต่ต่อมาลุงยีก็ได้หายหน้าไปเดือนสองเดือน จนกระทั่ง พ.ศ.2492 ลุงยีได้เล่าให้คุณสรพลฟังว่า ลุงยีไปจองที่ดินไว้ที่ จ.พิจิตร กับ จ.พิษณุโลก ซึ่งที่ดินผืนนี้เป็นเขตติดต่อสองจังหวัด จำนวน 565 ไร่ และขอให้คุณสรพลช่วยทำโฉนดให้ 

ต่อมาในปี พ.ศ.2493 ลุงยีได้ช่วยชีวิตคุณประดับ เมื่อคราวคลอดลูกคนที่ 5 เพราะเด็กไม่กลับหัว โดยต้มยาสมุนไพร คือ ชายผ้านางสีดาให้กิน แล้วเด็กก็คลอดปกติ

หลังจากได้ที่ดินมา ครอบครัวของลุงยีก็ได้เข้ามาถางป่า ปรับเป็นที่นา และเริ่มปลูกกระท่อม จนต่อมากลายเป็นหมู่บ้าน ลุงยีได้แบ่งที่นาให้ครอบครัว และเหลือที่ดินไว้ 36 ไร่ 2 งาน โดยตั้งใจว่าจะสร้างวัดบนที่ดินนี้

กลับเข้าสู่เพศบรรพชิตอีกครั้ง

ต่อมาในปี พ.ศ.2499 ลุงยี อายุราว 104 ปี ท่านได้กลับเข้าสู่เพศบรรพชิต หลังจากใช้กรรมเก่าในเพศฆราวาส ประมาณ 50 ปี โดยได้อุปสมบท ณ วัดสามเรือน ต.ไผ่ล้อม อ.บางกระทุ่ม จ.พิษณุโลก 

จากนั้นท่านได้ยกที่ดิน 36 ไร่ 2 งาน เพื่อสร้างวัดดงตาก้อนทอง โดยสร้างกุฏิพระไว้ที่ ต.ป่ามะคาบ อ.เมือง จ.พิจิตร ส่วนอุโบสถ อยู่ที่ ต.ไผ่ล้อม อ.บางกระทุ่ม จ.พิษณุโลก

การสร้างวัดเริ่มใน ปี พ.ศ.2500 โดยหลวงพ่อยีได้บอกบุญกับญาติพี่น้องและลูกศิษย์ที่ใกล้ชิดของท่าน แต่ปรากฎว่าลูกศิษย์บางคน ได้แอบนำเงินไปใช้ส่วนตัว โดยอ้างว่าหลวงพ่อเป็นพระไม่ควรถือเงิน ทำให้ 4-5 ปี หลวงพ่อไม่สามารถสร้างวัดได้

ต่อมาใน พ.ศ.2505 คุณสรพลได้พบกับหลวงพ่อยีอีกครั้ง หลังจากไม่ได้พบกันประมาณ 10 กว่าปี เนื่องจากในปี พ.ศ.2494 คุณสรพลได้ลาออกจากราชการย้ายกลับเข้ากรุงเทพฯ เพื่อรับช่วงบริหารโรงเรียนตะละภัฏศึกษา ต่อจากบิดา ขุนแพร่ นครนฤเบศร์ (นายเหรียญ ตะละภัฏ) 

ซึ่งในปี พ.ศ.2505 เพื่อนคนนึงของคุณสรพลเล่าว่า ได้พบพระเกจิรูปหนึ่งชื่อหลวงพ่อยี มีอิทธิปาฏิหาริย์มาก ส่วนคุณสรพลก็บอกว่าเคยรู้จักกับคุณลุงท่านนึงเมื่อครั้งรับราชการอยู่ที่อุตรดิตถ์ ชื่อลุงยี เก่งด้านการรักษาโรค เพื่อนจึงได้พาคุณสรพลและคุณประดับไปพบหลวงพ่อยี 

เมื่อพบกันคุณสรพลจำรอยบากที่ดั้งจมูกของท่านได้ จึงทราบว่าลุงยีกับหลวงพ่อยีคือคนเดียวกัน จากนั้นคุณสรพลได้นิมนต์หลวงพ่อยีมาพักที่บ้านใน ร.ร.ตะละภัฏศึกษา ถ.แพร่งนรา และได้ช่วยบอกบุญเพื่อหาเงินมาสร้างวัดตามเจตนารมย์ของหลวงพ่อยี

ในปี พ.ศ.2505 ท่านได้เริ่มสร้างวัดดงตาก้อนทอง ในพื้นที่ 36ไร่ 2งาน 40ตารางวา ต่อมาในปี พ.ศ.2507 ได้เริ่มสร้างอุโบสถ โดยสร้างตามแบบที่หลวงพ่อเห็นในนิมิต การก่อสร้างถือว่าเสร็จเร็วมาก ทั้งๆ ที่ สมัยก่อนบริเวณนี้คือป่า เต็มไปด้วยสัตว์นานาชนิด การเดินทางเข้ามาก็ลำบากมาก ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีน้ำประปา และใช้เงินในการก่อสร้างสูงถึง 6-7 ล้านบาท 

การสร้างอุโบสถ ใช้เวลา 1 ปี 6 เดือน จากนั้นท่านก็ได้สร้างถนน ช่วยสมทบทุนสร้างโรงเรียนคลองอุด สวน สะพาน ฯลฯ

หลวงพ่อยีได้มอบ วัตุมงคล ให้แก่ผู้บริจาคเงินสร้างอุโบสถ ซึ่งท่านจะเสกพระจากแป้งผสมน้ำ, น้ำชา, น้ำมนต์, น้ำเปล่า, น้ำดอกมะลิ, น้ำมะพร้าวอ่อน หรือน้ำอัดลม 

เวลาท่านจะมอบพระจากน้ำมะพร้าวอ่อน ให้กับเจ้านายชั้นบรมวงศานุวงศ์ชั้นสูงที่อยู่ในวังสระประทุม ท่านจะเทน้ำมะพร้าวลงบนฝ่ามือของผู้รับ เมื่อน้ำตกถึงมือผู้รับก็จะกลายเป็นพระทันที มีสีแตกต่างกันในแต่ละองค์ บางองค์มีสีน้ำผึ้ง สีทับทิม สีดอกผักตบ 

ส่วนข้าราชการชั้นสูงฝ่ายทหารและตำรวจมียศนายพล หลวงพ่อจะให้พระร่วงพระลือ สมเด็จนางพญา พระรอด และพระผงแบบชินพิษณุโลกและพิจิตร ผงสุพรรณ หรือพระพุทธชินราช

ส่วนข้าราชการฝ่ายพลเรือนและสามัญชน หลวงพ่อจะให้พระที่ผสมน้ำมนต์, น้ำชา หรือน้ำเปล่า เทใส่มือของผู้รับ ก็เป็นพระเครื่องแบบเดียวกัน ส่วนพระที่ผสมน้ำนั้นส่วนมากเป็นรูปสมเด็จวัดระฆัง พระทุกองค์ที่หลวงพ่อยีมอบให้ จะมีรูปร่าง แบบพิมพ์ที่งดงามและชัดเจนมาก หารอยตำหนิไม่ได้เลยสักองค์เดียว

พิธีประกาศศีลบริสุทธิ์

ในช่วงที่ท่านกลับมาอุปสมบทอีกครั้ง มีบุคคลจำนวนนึงพยายามให้ร้ายท่าน กล่าวหาว่าท่านหากินในทางเล่นกลและหลอกลวง มีทั้งเมียและลูกอยู่มากมายในวัด

ซึ่งท่านก็ทราบเรื่องดังกล่าว และท่านได้กล่าวแก่ลูกศิษย์ว่า "ถ้าเราไม่สามารถห้ามไฟไม่ให้มีควันได้ ห้ามดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ไม่ให้ส่องสว่างได้ เราก็ไม่สามารถห้ามคนนินทาได้" "ความบริสุทธิ์ของศีลอยู่ที่การปฏิบัติของอาตมา อาตมาย่อมไม่หวั่นไหวต่อภัยใดๆ" ดังนั้นท่านจึงได้ทำพิธีประกาศศีลบริสุทธิ์ เพื่อให้คนทั้งหลายได้เห็นประจักษ์

วันที่ทำพิธี ท่านได้ให้คนเอาโซ่เหล็กพร้อมด้วยกุญแจมาล่ามขาของท่านติดกับเสา เพื่อไม่ให้ท่านลุกออกจากเตียงที่ท่านนั่งอยู่ได้ แล้วท่านก็จุดธูปเทียนบูชาพระ พร้อมอัญเชิญเทพยดาให้มาประชุมพร้อมกัน 

จากนั้นท่านได้พูดด้วยเสียงอันดังว่า "ด้วยเดชะอำนาจแห่งบารมีขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า, พระธรรมเจ้า, พระสงฆ์เจ้า และเทพยดาเจ้าชั้นอินทร์พรหมทั้งหลาย ซึ่งประกอบด้วยสัมมาทิฏฐิได้บำรุงและรักษาพระบวรพุทธศาสนาอยู่ตราบเท่าทุกวันนี้ พร้อมด้วยแม่พระธรณี แม่พระคงคา พระเพลิง และพระพาย ขอจงได้มาเป็นสักขีพยานให้แก่ข้าพเจ้า พระภิกษุยี ปุณฺณภาโร ขอตั้งสัจจะอธิษฐานว่า ถ้าศีลทั้ง 227 ข้อของข้าพเจ้าไม่บริสุทธิ์จริงดังคำเล่าลือเหล่านั้นไซร้ ขอให้ข้าวสารที่จะนำไปหลอมพิสูจน์ใส่ในเบ้าที่โรงพิธีนั้น จงเป็นข้าวสารอยู่ตามเดิมอย่าให้เปลี่ยนแปลง แต่ถ้าศีล 227 ข้อ ของข้าพเจ้าซึ่งได้รักษาอยู่นี้ยังคงบริสุทธิ์ไม่ด่างพร้อยแล้วไซร้ ก็ขอให้ข้าวสารที่หลอมนั้นจงกลายเป็นอย่างอื่นไปทันตาเห็น เป็นประจักษ์พยานเทอญ"

ลูกศิษย์ช่วยกันนำข้าวสารใส่เบ้าดิน แล้วนำเบ้าดินไปใส่ในเตาหลอม ซึ่งตั้งอยู่นอกชาน ห่างจากหลวงพ่อ 3-4 วา และท่านก็นั่งบริกรรมอยู่บนเตียงไม้ ประมาณ 2 ชั่วโมง จากนั้นท่านก็บอกให้ลูกศิษย์ยกเบ้าออกจากเตาหลอม แล้วเทข้าวสารลงในครกหินที่ใส่น้ำไว้เต็ม สัก 2-3 นาที จึงนำข้าวขึ้นมาใส่ภาชนะ ปรากฏว่า ข้าวสารกลายเป็นข้าวสารทองคำ หลวงพ่อจึงแจกให้ผู้ที่มาร่วมในพิธี

เหตุการณ์ครั้งนี้ทำต่อหน้าคนจำนวนมาก ทำให้ทุกคนยอมรับในตัวท่าน และมีหนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ฉบับนึงได้เสนอข่าวของท่าน เมื่อวันที่ 15 สิงหาคม พ.ศ.2508 โดยระบุว่า พ.อ.ปิ่น มุทุกันต์ อธิบดีกรมการศาสนา พร้อมด้วย คุณสัญญา ธรรมศักดิ์ นายกพุทธสมาคมแห่งประเทศไทย ยอมรับอิทธิปาฏิหาริย์ของหลวงพ่อยี 

เมื่อเช้าวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ.2508 พ.อ.ปิ่น มุทุกันต์ ได้บรรยายเรื่องปาฏิหาริย์ว่ามีจริงหรือไม่ ผ่านทางสถานีวิทยุกระจายเสียง ท.ท.ท. ของกรมประชาสัมพันธ์ มีรายละเอียดดังนี้ 

พ.อ.ปิ่น เล่าว่าท่านได้รับโทรศัพท์จากคุณสัญญา ธรรมศักดิ์ ว่ามีภิกษุรูปนึงมีอิทธิปาฏิหาริย์มาก จึงขอให้ไปพิสูจน์ ต่อมาวันที่ 29 มิถุนายน พ.ศ.2508 เวลา 20.00 น. ท่านทั้งสองพร้อมทั้งคณะได้เดินทางไปที่ห้องพักในโรงเรียนตะละภัฏศึกษา เลขที่ 63 ถนนแพร่งนรา หลังกระทรวงกลาโหม 

เมื่อไปถึงก็ได้เห็นพระภิกษุชรารูปนึง นั่งอยู่บนเตียงเตี้ยๆ ข้างเตียงมีโต๊ะหมู่บูชา และคนหลายคนนั่งอยู่ในห้องนั้นเกือบเต็มห้อง พระภิกษุชรารูปนั้นได้ล้มตัวลงนอน เหมือนกับท่านอ่อนเพลียจากการรับแขกตลอดวัน 

แต่ประมาณ 1-2 นาที ท่านก็ลุกขึ้นนั่งอย่างฉับพลัน พร้อมกับชี้นิ้วไปที่ถ้วยแก้วซึ่งตั้งอยู่บนหน้าโต๊ะหมู่บูชา และพูดกับ พ.อ.ปิ่น ว่า "ท่านอธิบดีต้องการจะมาพิสูจน์อาตมาหรือ เอาเชิญหยิบถ้วยแก้วใบนั้นมาตรวจดู ใช้อะไรคนในถ้วยแก้วนั้นดูเสียให้ทั่วว่ามีอะไรอยู่บ้าง"

พ.อ.ปิ่น ได้หยิบถ้วยแก้วมาและเห็นมีแป้งผสมกับน้ำเพียงเล็กน้อย และจึงหยิบดอกบัวมาดอกนึงแล้วใช้ก้านคนในถ้วยแก้ว ก็ไม่พบอะไร ยกเว้นแป้งเหลวๆ จึงได้ส่งถ้วยแก้วให้พระภิกษุชรา พระภิกษุจึงพูดว่า "จงเทแป้งในแก้วนั้น ใส่ในฝ่ามือของอาตมานี้"

พ.อ.ปิ่น ได้เทแป้งผสมน้ำลงบนฝ่ามือของพระภิกษุชรา แล้วท่านก็นำมืออีกข้างมาประกบลงบนฝ่ามือที่มีแป้ง จากนั้นก็ภาวนา ไม่เกิน 1 นาที ก็ส่งใส่มือให้ พ.อ.ปิ่น แต่สิ่งที่ท่านได้เห็นคือ พระสมเด็จพิมพ์งามชัดเจนหนึ่งองค์ มีสีนวล พร้อมทั้งมีเศษทองคำเปลวติดอยู่บางจุดที่องค์พระ และที่องค์พระยังเปียกน้ำชื้นๆ อยู่บ้าง พ.อ.ปิ่น จึงได้มองไปที่มือของพระภิกษุชรา ปรากฏว่าไม่มีรอยแป้งผสมน้ำติดอยู่ที่มือเลย

เมื่อท่านได้พิสูจน์เรื่องปาฏิหาริย์ของหลวงพ่อด้วยตาตนเองแล้ว ท่านจึงนับถือหลวงพ่อมาก และรับปากจะไปกราบท่านที่วัดดงตาก้อนทอง

ต่อมาในเดือนกันยายน พ.ศ.2508 พ.อ.ปิ่น, คุณสัญญา ธรรมศักดิ์ (ประธานศาลฏีกา) และดร.ประกอบ หุตะสิงห์ (อธิบดีศาลอุทธรณ์) ได้เดินทางมากราบหลวงพ่อยี ที่วัดดงตาก้อนทอง ซึ่งหลวงพ่อยีได้ทำพิธียืดเหรียญ แล้วเผาไฟให้เป็นทองคำ จากนั้นก็ตัดแบ่งเป็นตะกรุดมอบให้กับ พ.อ.ปิ่นและคนที่ติดตามท่านมา

เช้าวันต่อมา หลวงพ่อยีได้เมตตาบิณฑบาตข้าวทิพย์ให้ดู โดยให้ พ.อ.ปิ่น มาเช็ดบาตรให้หลวงพ่อ จากนั้นหลวงพ่อก็เดินไปนอกชานกุฏิ ยืนนิ่ง แล้วหันหน้าไปแต่ละทิศ แล้วเปิดฝาบาตร เมื่อเสร็จ ท่านก็ให้ พ.อ.ปิ่น มารับบาตร และเมื่อเปิดฝาก็พบว่ามีข้าวสวยร้อนๆ เต็มบาตร มีกลิ่นหอม ก้นบาตรมีลูกประคำทอง 2 ก้อน (เมื่อครั้งที่ท่านกลับเข้ากรุงเทพฯ ท่านก็ได้ให้ช่างทองบ้านหม้อตรวจดูตะกรุดทองและลูกประคำ พบว่าเป็นทองคำบริสุทธิ์)

ต่อมาหลวงพ่อให้คนที่ติดตาม พ.อ.ปิ่น ไปซื้อผ้าขาวในตลาดพิจิตร 700 ผืน จากนั้นหลวงพ่อก็นำผ้ายันต์แบบยันต์ 7วัน 7ผืน ส่งให้ ดร.ประกอบ วางบนกองผ้าขาว โดยให้เรียงผ้ายันต์ตามวัน แล้วให้ ดร.ประกอบ ตบมือลงไป 7 ครั้ง บนกองผ้าขาว จากนั้นผ้าขาวทุกผืนก็กลายเป็นผ้ายันต์ เรียง 7 วัน

ด้วยความศรัทธาในหลวงพ่อยี เมื่อ พ.อ.ปิ่น และผู้ติดตามกลับมาถึงกรุงเทพ พ.อ.ปิ่น ได้ออกข่าวทางวิทยุและโทรทัศน์ โดยท่านบอกว่าเคยจับพระเล่นกลสึกมาหลายรูปแล้ว แต่เพิ่งมาพบของจริง

ถูกใส่ร้ายป้ายสี

หลังจากที่ พ.อ.ปิ่น ออกข่าวไป หนังสือพิมพ์หลายฉบับและคนทั่วไปก็ให้ความสนใจ จึงแห่กันไปที่วัดดงตาก้อนทอง แต่ในตอนนั้นบริเวณโดยรอบวัด คือป่ารกทึบ มีสัตว์มากมาย พวกเขาจึงขี่ม้าสะพายปืนเข้าไปที่วัด เมื่อไปถึงก็ขอให้หลวงพ่อแสดงปาฏิหาริย์ต่างๆ ให้ดู แต่หลวงพ่อไม่ทำ พวกเขาจึงไม่พอใจและลงข่าวใส่ร้ายหลวงพ่อ เพื่อบีบให้ท่านลาสึก

ต่อมานายลัคนัย กับช่างภาพของหนังสือพิมพ์ฉบับนึง ได้ขอเข้าสัมภาษณ์กับลูกศิษย์หลวงพ่อยีที่โรงเรียนตะละภัฏ โดยรับปากว่าจะลงข่าวให้ตามที่ได้สัมภาษณ์ โดยนักข่าวได้ถามว่าหลวงพ่อพักห้องไหน พักกี่วัน ลูกศิษย์ก็ได้พาไปดูห้องพัก และบอกว่ามาพักครั้งละ 3,5,7 วันก็กลับ แล้วถามเรื่องว่าท่านยืดเหรียญแล้วเสกเป็นทองได้จริงไหม ซึ่งลูกศิษย์แต่ละคนก็ออกมายืนยันเพราะทุกคนได้เห็นด้วยตาตนเอง บางคนก็ได้ทำเอง

เมื่อนักข่าวกลับไป พวกลูกศิษย์ก็ได้เดินทางไปรับหลวงพ่อยีจากวัดดงตาก้อนทองมาพักรักษาตัวที่โรงเรียน เพราะท่านเป็นวัณโรคปอดกับโรคชรา ประกอบกับท่านเสียใจที่ท่านอยู่เฉยๆ ก็กลายเป็นข่าว ทำให้พระศาสนาเสื่อมเสีย

ต่อมาวันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ.2508 ประมาณเที่ยงๆ นายลัคนัยกับช่างภาพก็กลับมาอีก แต่คราวนี้ลูกศิษย์หลวงพ่อยีทราบแล้วว่านักข่าวคนนี้ลงข่าวให้ร้ายหลวงพ่อ จึงไม่ให้ข้อมูลอะไรอีก

เช้าวันที่ 22 ตุลาคม พ.ศ.2508 เวลา 7.00 น. บรรดาลูกศิษย์ได้ขอร้องไม่ให้หลวงพ่อสึก เพราะยังไม่ทราบความผิด พวกเขาจึงได้พาหลวงพ่อไปขอพบ เจ้าคณะภาค ที่วัดยานนาวา พอท่านลงมานั่งเก้าอี้ หลวงพ่อยีก็ลงกราบท่าน

หลวงพ่อยีได้พูดว่า "ผมมาขอความเป็นธรรมจากพระเดชพระคุณ ลูกศิษย์ไปรับมารักษาตัวที่กรุงเทพฯ ครับ" จากนั้นลูกศิษย์ที่ไปด้วย ได้ยื่นซองหนังสือถวายท่าน เมื่อท่านอ่านข้อความดูแล้วก็พูดว่า "ฉันไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น ช่วยอะไรไม่ได้ ไม่มีอำนาจและไม่ขอช่วยเหลืออะไรทั้งนั้น ฉันอ่านหนังสือแล้วไม่รับไว้ เอาคืนไป จะไปหาใครได้ก็ไป สูงสุดที่ไหนไปที่นั่นไม่รับรู้"

ดังนั้นลูกศิษย์ทั้งหมด ชาย 6 หญิง 1 จึงนิมนต์หลวงพ่อกลับ แล้วพากันไปวัดอรุณราชวราราม เพื่อขอความเป็นธรรมจากสมเด็จพระพุฒาจารณ์ ผู้รักษาการแทนสมเด็จพระสังฆราชในขณะนั้น

เมื่อไปถึงกุฏิสมเด็จฯ พระบอกว่าสมเด็จฯ จำวัดอยู่ พวกลูกศิษย์จึงขอเสื่อหมอนมาปูให้หลวงพ่อนอนรอหน้ากุฏิ เพราะหลวงพ่ออาพาธหนัก นั่งนานไม่ได้ จากนั้นบรรดาพระที่อยู่หน้ากุฏิก็มาสอบถามเรื่องราวของหลวงพ่อยี เมื่อทราบเรื่อง ก็รู้สึกสงสารหลวงพ่อ จึงบอกให้รอสมเด็จฯ ตื่นก่อน

ต่อมาประมาณ 10.00 น. เลขาของสมเด็จฯ ได้ออกมาบอกว่า สมเด็จฯ ไม่รับแขก เพราะท่านไม่รู้เรื่องอะไรเลย และยังไม่เคยได้รับรายงานเรื่องนี้ ขอให้กลับไปยื่นคำร้องตามลำดับขั้น มายื่นที่ท่านไม่ได้ ลูกศิษย์จึงพาท่านกลับมาพักที่โรงเรียนตะละภัฏ และได้ติดต่อไปยัง พ.อ.ปิ่น ซึ่งเป็นอธิบดีกรมการศาสนาในตอนนั้น และยื่นคำร้องตามระเบียบ

บ่าย วันที่  22 ตุลาคม นักข่าวหลายสำนักได้เข้ามาภายในบริเวณโรงเรียน และมีนักข่าวคนนึงเข้ามาถามลูกศิษย์ของหลวงพ่อว่าเพราะอะไรจึงถูกจับสึก ลูกศิษย์ตอบแค่ว่าไม่ทราบ เมื่อไม่ได้คำตอบเขาจึงนำรถมาจอด 2 คัน และนอนเฝ้าหน้าโรงเรียน 

จากนั้นเขาก็แจกหนังสือพิมพ์ให้คนที่อยู่รอบๆ โรงเรียน จนได้คนสอดแนมมากมาย คนพวกนี้ก็พยายามเปลี่ยนหน้าเข้ามาขอพบหลวงพ่อตลอดทั้งวัน จนลูกศิษย์ท่านทนไม่ไหว จึงเขียนป้ายประกาศห้ามหนังสือพิมพ์ทุกฉบับเข้ามาในโรงเรียนก่อนได้รับอนุญาติ

วันที่ 22-23 ตุลาคม ตลอดทั้งวัน ไม่เว้นแม้กระทั่งกลางคืน จะมีรถของหนังสือพิมพ์มาเฝ้าสังเกตุการณ์ และพยายามเปลี่ยนคนมาเข้าพบหลวงพ่อ

ต่อมา คืนวันอาทิตย์ที่ 24 ตุลาคม ตี 2 ลูกศิษย์ของหลวงพ่อที่อยู่ในโรงเรียน ได้ยินเสียงออดหน้าประตูดังสนั่น เสียงทุบประตู และเสียงของนักข่าวที่บงการให้ชาวบ้านและจิกโก๋ทั้งหลายปีนกำแพง ขว้างก้อนหินเข้ามาในโรงเรียน และพูดจาหยาบคายมากๆ 

ทางโรงเรียนจึงโทรไปแจ้งตำรวจ แต่เจ้าหน้าที่ตอบว่าไม่มีใครอยู่เลย ออกไปกับสายตรวจ แต่สักครู่จะส่งตำรวจไป แต่เหตุการณ์ทวีความรุนแรงมากขึ้น และมีเสียงตะโกนว่า "เฮ้ย เอาท่อนไม้ขว้างมันเข้าไป เอาไม้ขวางป้าย และกดออดทุบประตูถี่ขึ้น พรุ่งนี้ 6 โมงเช้า บุก"

ทางโรงเรียนจึงโทรแจ้งกองปราบ ประมาณ 10 นาที รถเจ้าหน้าที่ก็มาถึง และฝ่าฝูงชนเข้ามา ซึ่งชายคนบงการ (ปราโมทย์) ที่กินเหล้าจนตาแดงก่ำ ก็ฉวยโอกาสตามเข้ามาด้วย ซึ่งคุณประดับ ลูกศิษย์หลวงพ่อ พูดกับชายคนนั้นว่าไม่ต้องการนักข่าว 

พูดกันสักครู่เดียว ชายผู้นั้นก็พูดว่า "เอาตายีมานี่ๆ" คุณประดับจึงพูดกับตำรวจว่า "หลวงพ่อยังไม่ได้สึกจากพระ ยังไม่มีคำตัดสินของเถรสมาคม ไม่บังควรจะให้เขากล่าววาจาล่วงเกินท่าน ขอให้เจ้าหน้าที่เชิญเขาออกไปเสีย" ตำรวจคนนึงจึงฉุดมือเขาออกไป

พอรถตำรวจกลับ นักข่าวขี้เมาคนนั้นก็ยังนอนอยู่ที่รถ และมีกลุ่มคนสัก 10 คน พูดกันว่า"ยิงหลอดไฟมันให้ดับหมดสี่ด้าน ตัดสายไฟมัน ตัดสายโทรศัพท์มันเสีย มันจะได้เรียกไอ้ชะโดไม่ได้" 

ต่อมาวันที่ 25 ตุลาคม คนพวกนั้นก็ยังไม่หยุดรุกรานหลวงพ่อ คุณประดับ ตะละภัฏ และคณะลูกศิษย์จึงพยายามเข้าพบพระเถระผู้ใหญ่หลายรูปเพื่อขอความเป็นธรรม จนกระทั่งวันนึงได้รับการติดต่อให้เข้าพบพระเถระ ซึ่งท่านยินดีจะช่วย แต่ขอให้หลวงพ่อยีซึ่งกำลังอาพาธแสดงปาฏิหาริย์ให้ดู

หลวงพ่อยีจึงพนมมือ ตั้งจิตอธิษฐานประกาศด้วยเสียงดังว่า "หากศีลของข้าพเจ้าบริสุทธิ์ ขอให้มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น" สักครู่พอท่านแบมือ ก็ปรากฎว่ามีทองคำรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า 1 ชิ้น มีรอยถูกแบ่ง 2 รอย เมื่อนำมาแยกออกจากกันจะเป็นทองคำขนาด 3 ชิ้นเท่าๆ กัน ซึ่งเท่ากับจำนวนพระเถระที่หลวงพ่อยีได้พบในวันนั้น แต่พระทั้งสามกลับหาว่าหลวงพ่อเล่นกล มีการเตรียมทองคำไว้ล่วงหน้า

พระทั้งสามจึงบอกให้หลวงพ่อทำอีกครั้ง หลวงพ่อยีกล่าวว่า "คนเราหากไม่เชื่อ แม้ว่าจะทำให้ดูกี่ครั้งก็ไม่เชื่ออยู่นั่นเอง" ลูกศิษย์จึงพาหลวงพ่อกลับ นอกจากนี้ลูกศิษย์ที่มีชื่อมีเสียง นักธุรกิจ หรือข้าราชการระดับสูงที่เคารพนับถือท่าน ก็ไม่ยอมแสดงตนเพราะกลัวจะถูกกล่าวหาว่าเป็นคนงมงาย

สมเด็จพระสังฆราชช่วยหลวงพ่อยี

ที่พึ่งสุดท้ายคือ ขอเข้าพบสมเด็จพระสังฆราช (จวน อุฏฐายี มหาเถระ) วัดมกุฏกษัตริยราม เมื่อคุณประดับได้เข้าเฝ้าสมเด็จฯ ก็ได้ถวายหนังสือขอความเป็นธรรม 

เมื่อสมเด็จฯ ท่านทราบเรื่อง ก็ได้ให้พระราชมุนี หรือ เจ้าคุณโฮม โสภโณ (ลูกศิษย์หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต) วัดปทุมวนาราม พร้อมกับเจ้าคุณอริยเมธี ผู้ทำหน้าที่เป็นเลขาเจ้าคุณโฮม ไปไตร่สวนเรื่องราวของหลวงพ่อยีอย่างยุติธรรม ดังนั้นพวกท่านทั้งสองจึงเดินทางไปยังวัดดงตาก้อนทอง และจำวัดอยู่ที่นั่นถึง 7 วัน

เพื่อพิสูจน์เรื่องอิทธิฤทธิ์ของหลวงพ่อยี พวกท่านจึงใช้วิธีการนั่งวิปัสสนากรรมฐาน เมื่อครบ 7 วัน เจ้าคุณโฮมและท่านเจ้าคุณอริยเมธีได้มอบตัวเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อยี และกลับไปแจ้งสมเด็จฯ ว่า หากเปรียบวิชาความรู้ด้านญาณสมาธิระหว่างท่านกับหลวงพ่อยีแล้ว ท่านมีความรู้แค่ระดับอนุบาล ส่วนหลวงพ่อยีมีความรู้ระดับมหาวิทยาลัย เพราะท่านเป็นผู้ทรงอภิญญาหรือจิตตาภินิหาร แสดงฤทธิ์ได้หลายแบบ สิ่งที่เกิดขึ้นล้วนเป็นเรื่องจริง

สมเด็จฯ จึงทรงมีพระอักษรให้หลวงพ่อยีกลับวัดดงตาก้อนทองได้ โดยไม่มีความผิดใดๆ ทั้งสิ้น หลังจากนั้นหลวงพ่อยีได้ถวายวัดดงตาก้อนทองให้เป็นวัดของธรรมยุติกนิกาย และสมเด็จฯ ทรงอนุญาติให้หลวงพ่อยีอุปสมบทใหม่เป็นพระภิกษุในคณะธรรมยุติกนิกาย และยังทรงเปลี่ยนชื่อวัดเป็น "วัดอภัยสุพรรณภูมิ" พร้อมกับมอบหมายให้ท่านเจ้าคุณโฮมเป็นผู้ดูแลอุปถัมภ์วัดต่อไป

หนังสือพิมพ์หลายๆ ฉบับ ที่เขียนโจมตีหลวงพ่อยีก็ค่อยๆ เงียบหายไป โดยไม่มีการลงข่าวแถลงความจริงที่สมเด็จฯ ให้หลวงพ่อกลับวัดโดยไม่มีความผิดใดๆ 

การจากไปของลูกศิษย์คู่บารมี

อาจารย์สรพล ตะละภัฏ ลูกศิษย์คนสำคัญเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจล้มเหลว ในปี พ.ศ.2511 ต่อมาอีก 2 ปี คือปี พ.ศ.2513 อาจารย์ประดับ ตะละภัฏ จากไปด้วยโรคมะเร็ง ลูกศิษย์คนสำคัญคู่บารมีที่ร่วมต่อสู้กับหลวงพ่อยีมาตลอด โดยเฉพาะตอนที่เกิดเรื่องราวใหญ่โต อาจารย์ประดับเป็นแนวหน้าออกไปต่อกรกับผู้ไม่ประสงค์ดีกับหลวงพ่อยี

หลวงพ่อยีบอกว่า ท่านได้เสียทหารกล้าที่เป็นเหมือนดังแขนขวาของท่านไปแล้ว อีกไม่นานท่านก็จะละสังขาร หลวงพ่อได้เขียนจดหมายถึงลูกๆ ของอาจารย์ประดับ ขอให้นำศพมาเก็บไว้ที่วัด โดยหลวงพ่อจะเตรียมสถานที่ไว้ให้

หลังจากสวดพระอภิธรรมศพที่กรุงเทพฯ ครบ 7 วัน ลูกๆ ได้นำศพของอาจารย์ประดับมาไว้ที่วัดอภัยสุพรรณภูมิ (ดงตาก้อนทอง) สวดพระอภิธรรม 1 คืนที่วัด วันรุ่งขึ้น หลวงพ่อยีให้ตั้งหัวหมูบายศรีหน้ารูปปั้นพระแม่ธรณีและรูปปั้นหลวงพ่ออุปคุต

เมื่อท่านเริ่มสวดมนต์ก็ บังเกิดปาฏิหาริย์ มีน้ำไหลออกมาจากปลายมวยผมของรูปปั้นพระแม่ธรณี ทั้งๆที่ ปลายมวยผมเป็นท่อซีเมนต์ตัน ไม่มีท่อน้ำแต่อย่างใด น้ำที่ไหลออกมาเย็นจืดสนิท มีกลิ่นหอม ดื่มมีรสชาติยิ่งกว่าน้ำฝน และน้ำไหลแรงซู่จนเต็มบ่อซีเมนต์

เมื่อท่านสวดมนต์จบ จึงเคลื่อนย้ายศพมายังสุสาน ท่านให้เปิดฝาโลงออกแล้วโรยเกลือเม็ด จากนั้นก็ราดด้วยน้ำผึ้งเดือน 5 จนท่วมศพจึงปิดฝา แล้วนำไปไว้ที่ๆ ท่านกำหนด

ส่วนเงินค่าฌาปนกิจศพของอาจารย์ประดับ ลูกๆ ได้พร้อมใจกันซื้อที่ดิน 22 ไร่ บริเวณหลักกิโลเมตรที่ 20 ถนนวังทอง-พิษณุโลก ร่วมกับคุณสนิท ณ มหาไชย ถวายหลวงพ่อยี แต่ใส่ชื่อในโฉนดเป็น คุณทองคำ สัมปัตตะวนิช ผู้อยู่รับใช้หลวงพ่อยีที่วัดเพื่อความสะดวกในการทำนิติกรรม

หลวงพ่อยีละสังขาร

หลังจากลูกศิษย์คู่บารมีทั้งสองจากไป หลวงพ่อจะพูดอยู่เสมอว่าอยากทิ้งร่าง เพราะร่างนี้เสื่อมโทรมเต็มทีแล้ว ก่อนท่านจะจากไป ท่านได้บอกกับลูกศิษย์ว่า ต่อไปจะมีพระเด็กๆ เข้ามาดูแลวัด ทำความเจริญให้กับวัดในอนาคต

ซึ่งท่านได้บอกให้ลูกศิษย์คนสนิท คือ โยมผวน โตมา ให้ดูแลอุโบสถไปจนกว่าหลวงพ่อรูปที่ 2 จะเข้ามาดูแลวัด พอต้นปี พ.ศ.2531 หลวงพ่อถาวร จิตตถาวโร ได้เข้ามาดูแลวัด ซึ่งขณะนั้นวัดเกือบจะกลายเป็นวัดร้าง หลวงพ่อได้ประกาศว่าจะทำนุบำรุงวัด โดยท่านได้พาพระภิกษุ สามเณรมาจำพรรษา จนวัดกลายเป็นศูนย์กลางของชุมชน 

ตอนนั้นโยมผวนเกิดศรัทธาในหลวงพ่อถาวรมาก จึงได้นำสมบัติต่างๆ รวมถึงข้าวทิพย์ ของหลวงพ่อยี ถวายให้หลวงพ่อถาวรจนหมดสิ้น วันนึงหลวงพ่อถาวรอยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง ท่านจึงนำข้าวธรรมดามาหุงผสมกับข้าวทิพย์ กลิ่นหอมของข้าวทิพย์หอมอบอวลไปทั้งกุฎิ สร้างความประหลาดใจให้กับผู้พบเห็นเป็นอย่างมาก หลวงพ่อถาวรจึงได้พูดว่า "ของแท้ ของจริง พิสูจน์ได้ตลอดเวลา"

วันพฤหัสบดีที่ 8 มิถุนายน พ.ศ.2515 ท่านอาพาธหนัก ลูกศิษย์ของท่าน 5 คน ได้แก่ คุณณรงค์ศักดิ์ ตะละภัฏ, คุณชัชชัย วรรณประเวศ, คุณรัตนาวดี และคุณนพดล สุทธิพันธ์สกุล, และคุณกอบกาญจน์ ตะละภัฏ จึงรีบเดินทางมาที่วัด จากนั้นลูกศิษย์อีกกลุ่ม คือ ครอบครัวคุณสมหมาย ตะละภัฏ ก็รีบเดินทางมา

โดยคณะลูกศิษย์ได้เดินทางมาถึงวัดในเช้า วันที่ 9 มิถุนายน เมื่อมาถึงปรากฏว่ามีลูกศิษย์จาก จ.พิษณุโลก คือหมอน้ำเงิน มารับตัวหลวงพ่อไปก่อน พวกเขาจึงตามไปที่บ้านหมอน้ำเงิน หลวงพ่อได้บอกให้พาท่านไปที่โรงเรียนตะละภัฏ เพราะท่านจะไม่ยอมไปไหนทั้งนั้น

เมื่อมาถึงโรงเรียนตะละภัฏ ก็เชิญหมอมาตรวจอาการหลวงพ่อ ซึ่งหมอที่เป็นลูกศิษย์หลวงพ่อก็ทำหน้าที่ตามปกติ เพราะรู้ดีว่าหลวงพ่อเป็นวัณโรค ไม่มีปอดทั้ง 2 ข้างมาเป็นสิบๆ ปีแล้ว เป็นที่น่าอัศจรรย์ว่าท่านยังมีชีวิตอยู่ได้ ตลอดทั้งวันหลวงพ่อนอนซมและไม่พูดอะไรเลย โดยมีคณะลูกศิษย์และลูกหลานชาวตะละภัฏเฝ้าดูแล

เวลาประมาณ 1 ทุ่มกว่าๆ ลูกศิษย์พากันกลับหมด เพื่อให้ท่านได้พักผ่อน เหลือแต่ลูกหลาน เขยและสะใภ้ ชาวตะละภัฏเท่านั้น จนกระทั่งคุณสมหมายที่เพิ่งกลับจากพิษณุโลกเข้ามากราบท่าน อยู่ๆ ท่านก็ลุกจากที่นอนเดินออกมาที่ห้องกลาง ซึ่งลูกหลานทั้งหมดกำลังดูทีวีอยู่ 

คุณณรงค์ศักดิ์ รีบเข้ามาประคอง จากนั้นท่านก็ค่อยๆ ทรุดตัวลง พร้อมกับไอออกมาเป็นเลือดสีแดงสด ผิวหน้าของท่านค่อยๆ เปลี่ยนจากสีคล้ำเป็นสีขาว และใบหน้าก็ค่อยๆ หดสั้นลง ท่านสิ้นลมหายใจ ณ โรงเรียนตะละภัฏศึกษา วันที่ 10 มิถุนายน พ.ศ.2515 เวลาประมาณเกือบสองทุ่ม อายุราว 120 ปี

พิธีสวดพระอภิธรรม จัดขึ้นที่วัดมกุฏกษัตริยราม เป็นเวลา 3 วัน จากนั้นก็เคลื่อนศพท่านไปที่วัดอภัยสุพรรณภูมิ แล้วเก็บร่างท่านไว้ในโลง ซึ่งโลงไม้สักนี้ท่านเตรียมไว้ล่วงหน้าเป็นสิบปี และท่านมักจะนั่งหรือนอนบนโลงนี้เวลารับแขก เมื่อท่านจากไปหลวงพ่อได้สั่งให้โรยเกลือเม็ดและตามด้วยน้ำผึ้งเดือน 5 ก่อนปิดฝาโลง

ปาฏิหาริย์ของหลวงพ่อยี

1. การบิณฑบาตข้าวทิพย์ หลวงพ่อยีจะทำต่อหน้าคนหลายร้อยคนที่ไปร่วมงานประจำปีของท่านที่วัด แค่ปีละครั้งหรือในวาระสำคัญจริงๆ เท่านั้น

โดยในตอนเช้ามืด ท่านจะเรียกลูกศิษย์มาเช็ดบาตร จากนั้นหลวงพ่อจะสั่งให้ทุกคนจุดธูปเทียนขึ้นบูชาและหันหน้าไปทางทิศตะวันตก จากนั้นท่านจะเดินไปยืนเปิดฝาบาตรในท่ารับบาตรและหันไปทางทิศตะวันตก ไม่เกิน 5 นาที หลวงพ่อจะปิดฝาบาตร และส่งให้ลูกศิษย์รับไป

เมื่อเปิดฝาบาตร จะเห็นข้าวสุกเรียงเม็ดสวยงาม เหมือนเพิ่งหุงสุกใหม่ๆ เต็มบาตร มีกลิ่นหอมเหมือนดอกไม้ป่าชนิดนึงคล้ายดอกมะลิ บางครั้งจะมีถั่วงาผลไม้กวนอื่นๆ ผสมมาด้วย จากนั้นหลวงพ่อจะตักข้าวแจกลูกศิษย์คนละ 1 ช้อนชา เพื่อนำไปรับประทานหรือเก็บไว้ 

2. ไข่ยอดบายศรี จะมอบให้แก่ผู้ร่วมทำบุญ ซึ่งไข่จะกลายเป็นทองคำ โดยหลวงพ่อจะมีวีธีการทำหลายแบบดังนี้

2.1 เผาไข่ยอดบายศรี โดยผู้ที่จะรับไข่ยอดบายศรี ต้องจัดเครื่องสังเวยดังนี้ บายศรีปากชาม,หัวหมู 1 คู่, ขนมต้มขาว-แดง, กล้วยน้ำหว้า 2 หวี, มะพร้าวอ่อน 2 ลูก, เครื่องจันอับ, ทองหยิบทองหยอด ฝอยทอง, ผลไม้ 5-9 ชนิด, หมากพลูบุหรี่, ดอกบัวขาว, พวงมาลัย, ดอกไม้ธูปเทียน, น้ำสะอาด, น้ำชา, เหล้า 2 ขวด รองด้วยผ้าขาวผ้าแดง

ซึ่งการทำบายศรีนี้ หลวงพ่อท่านจะเป็นผู้อุนุญาติให้ทำถึงทำได้ หลังจากตั้งเครื่องสังเวย หลวงพ่อจะสั่งให้เก็บไข่ต้มยอดบายศรีพร้อมทั้งบายศรีที่ตั้งทิ้งไว้มากกว่า 7 วัน โดยไข่จะแห้งไปเอง ไม่เน่า และเห็นไข่แดงเป็นลูกกลม ส่วนไข่ขาวจะเป็นสีใส เก็บใส่พานรอไว้ 

บางคนอาจต้องรอเป็นเดือน ปี หรือหลายปี ขึ้นอยู่กับบุญของแต่ละคน เมื่อถึงเวลาที่จะได้รับ หลวงพ่อจะให้คนนั้นนำไข่ยอดบายศรีและบายศรีมาเข้าพิธี โดยผู้รับจะเข้าไปอยู่ในวงสายสิญจน์พร้อมคนอื่นๆ ซึ่งมานั่งเป็นสักขีพยาน แล้วนำไข่ที่มีไม้เสียบบูชาครูไว้ก่อนนั้นไปเผาบนเตาถ่านพร้อมกับเครื่องบายศรี

เมื่อเผาจนสุก ท่านก็นำไปจุ่มลงในบาตรน้ำมนต์ เมื่อยกไข่ขึ้นมาไข่จะกลายเป็นทองคำ การเผาไข่บางครั้งหลวงพ่อเผาเอง แต่บางครั้งท่านก็นั่งดูแล้วบอกให้ผู้รับไข่ทำเองทั้งหมด

2.2 ปั้นไข่ยอดบายศรี บางครั้งหลวงพ่อจะให้ผู้รับไข่ นำไข่ต้มยอดบายศรีใส่ครกตำจนละเอียด แล้วปั้นเป็นก้อนกลม เอาไม้เสียบไข่แล้วนำมาเผาไฟ จากนั้นก็จุ่มลงในบาตรน้ำมนต์ ก็จะกลายเป็นทองคำ

2.3 ได้รับจากการบิณฑบาตข้าวทิพย์ ซึ่งจะมีไข่ยอดบายศรีทองคำติดมาในบาตรด้วย หลวงพ่อก็จะตักข้าวทิพย์พร้อมกับไข่ทองคำให้กับผู้รับ

  2.4 ได้รับจากบาตรน้ำมนต์ โดยหลวงพ่อจะให้ผู้มีบุญเข้าไปหยิบไข่ยอดบายศรีทองคำจากบาตรน้ำมนต์ทีละคน ซึ่งผู้หยิบแต่ละคน จะเห็นว่ามีไข่เพียง 1 ลูกอยู่ในบาตร

3. การยืดเงินเหรียญ

การให้ตะกรุดทองคำจากเหรียญเงินยืด พิธีจะเริ่มด้วยการให้ผู้ร่วมพิธีถือศีลบริสุทธิ์และนั่งอยู่ในวงสายสิญจน์ ใครมีเหรียญเงินบาทสมัย ร.4 ก็จะนำไปให้ท่าน แต่ถ้าไม่มี หลวงพ่อจะบริกรรมเรียกเหรียญ จากนั้นจะมีเหรียญตกลงมาที่พื้นตรงหน้าหลวงพ่อ ซึ่งคนที่นั่งอยู่บริเวณนั้นก็จะได้เห็น ซึ่งหลวงพ่อจะโยนเหรียญนั้นส่งให้ดูทั่วๆ กัน ว่าเป็นเหรียญเงิน ร.4 

จากนั้นท่านจะหยิบเหรียญขึ้นมาเสมออกแล้วนั่งบริกรรม โดยใช้มือสองข้างดึงเหรียญให้ยืด เหรียญนั้นจะยืดยาวเป็นเส้นตรงประมาณ 1 ฟุต เหมือนไม้บรรทัด แล้วนำเหรียญนั้นมารีดด้วยกรรไกร แล้วเผาบนเตาถ่าน 2-3 นาที จึงคีบมาจุ่มลงในบาตรน้ำมนต์ 2 ครั้ง จากนั้นแผ่นเงินก็จะกลายเป็นทองคำ แล้วถูกตัดแบ่งเป็นชิ้นๆ ม้วนเป็นตะกรุดแบ่งกัน

4. ผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์

ผ้ายันต์ส่วนใหญ่ที่หลวงพ่อทำจะไม่ใช้แท่นพิมพ์ แต่ท่านแค่ใช้มือตบผ้า 3, 5, 7 ครั้ง ผ้าขาวนั้นก็จะติดด้วยหมึกพิมพ์และมีรูปชัดเจนเหมือนกับพิมพ์ด้วยแท่นพิมพ์

ท่านจะให้นำผ้าขาวมาตัดขนาดเท่ากับผ้าเช็ดหน้า แล้วนำมาตั้งกองไว้ตรงหน้าคนจำนวนมาก และให้ทุกคนตรวจดูว่าเป็นผ้าขาวธรรมดา จากนั้นก็นำผ้าขาวมากองรวมกันแล้วนำผ้ายันต์ของท่าน 1 ผืน วางไว้บนกองผ้าขาวเหมือนกับว่าเป็นแม่พิมพ์

แล้วบอกให้ลูกศิษย์เอามือไปตบบนกองผ้านั้น 3, 5, 7 ครั้ง พร้อมท่องคาถาตามที่ท่านบอก เมื่อตบครบจำนวนที่หลวงพ่อบอก ผ้าขาวก็จะกลายเป็นผ้ายันต์ซึ่งมีหมึกพิมพ์ติดอยู่ทุกผืน